رابطه همزیستی بین بارناکل بیرون زی (chelonibita patula ) و خرچنگ شناگر آبی ( portunus segnis) و اثرات جنس و فصل بر پراکنش آ نها در سواحل خلیج فارس (استان بوشهر)

همزیستی شکل خاصی از حیات جانوری است که دو موجود زنده زندگی و حیاتشان وابسته به خدمت از طرف دیگری م یباشد. در این مطالعه رابطه همزیستی بین بارناکل بیرون زی ) )chelonibita patula و خرچنگ شناگر آبی ) portinus segnis ( در سواحل خلی جفارس، استان بوشهر بررسی شد. طی نمون هبرداری، درمجموع 571 خرچنگ در اندازه مختلف ب هطور تصادفی جم عآوری گردید. نمون هها پس از منجمد شدن به آزمایشگاه انتقال و در دمای 20 - درجه سانت یگراد جهت آنالیز قرار داده شدند. بعد از جداسازی نمون هها، ابتدا تشخیص جنسیت با استفاده از شکل شکم صورت گرفت. بعدازاین مرحله خصوصیات بیومتری زیست سنجی نمون هها شامل وزن بدن، طول و عرض کاراپاس انداز هگیری شدند. تأثیر جنسیت، فصل و اندازه کاراپاس بر پراکنش بارناکل بررسی گردید. فراوانی بارناکل بر روی هر نمونه خرچنگ از 2 تا 23 عدد متغیر بود و فاکتور وضعیت پراکنش در گون ههای خرچنگ بین 5/ 3 تا 8 با میانگین 6/04 بود. نتایج مطالعه نشان داد که فراوانی بارناکل بین دو جنس اختلاف معن یداری داشت ،) 05 / ،.)p<0 بطوریکه که در ماده ها پراکنش و تراکم بیشتری داشتند. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش عرض کاراپاس تجمع بارناکل بر روی خرچنگ افزایش می یابد. مقایسه فراوانی بارناکل در فصول مختلف نشان داد که بیشترین فراوانی در فصل زمستان در دوره تخ مریزی خرچنگ و کمترین فراوانی در فصل بهار که زمان بعد از دوره تخ مریزی بود، مشاهده گردید. ارتباط بین هر دو سخ تپوست یک ارتباط همیاری م یباشد، به این صورت که بارناک لها از سطوح بدن خرچنگ بخصوص کاراپاس ب هعنوان محی طزیست خود استفاده م یکنند و تمام فعالی تهای تولیدمثلی، تغذی های و متابولیسمی خود را بر روی سطح خرچنگ انجام م یدهند. در عوض خرچنگ با استفاده از بارناکل استتار م یکند و کمتر مورد توجه شکارچیان قرار م یگیرد.